“Piotr Woroniec Jr wprowadza do swej sztuki pewien rodzaj postrzegania symultanicznego, gdzie dotyk, wzrok, myśl zestrajają szczegóły rzeczywistości z syntetycznym sposobem postrzegania, wszystko to zespolone jest rytmami zapisów, urwanych linii, plam, rys, przetarć. W ten sposób artysta buduje indywidualny alfabet wyrazu formalno – kontekstualnego, a także – równoległy – „słownik” temporalny, będący ex definitione rodzajem aluzyjnego kodu. Mamy wrażenie, że odbywa się rodzaj spektaklu, szczelną tkankę śladów dotyku kolejnych warstw gestu związują ściegi oderwanych linii. Wektory ich przebiegu są mijaniem i trwaniem równocześnie, jakby echem ciszy.”

 Marlena Makiel-Hędrzak