Piotr Woroniec Jr posługuje się w swoich pracach na pozór oszczędnym językiem linii, form i barw, poddanych swoistej dyscyplinie i selekcji. Jednakże przy bardziej wnikliwym wejściu w świat jego obrazów otwiera się dla nas całe bogactwo treści, ekspresji, znaków oraz kodów, balansujących na granicy abstrakcji i realizmu. Seria dzieł, takich jak na przykład: Kształt różnicy, Area tenebris, Napięcie, czy Carte blue to bardzo indywidualny, autentyczny obraz rzeczywistości, gdzie na takich samych prawach egzystuje doznawanie doraźności, co ciężaru pewnej, ponadczasowej arytmetyki świata. Motywy Worońca są obiektywizowane za pomocą geometrii i koloru, wycinek rzeczywistości staje się jej konceptualnym zapisem; prostota, gra linii, wzorów, dźwięk lub cisza barwy uniwersalizują przekaz tworząc spójną, narratywną całość. Piotr Woroniec Jr wprowadza do swej sztuki pewien rodzaj postrzegania symultanicznego, gdzie dotyk, wzrok, myśl zestrajają szczegóły rzeczywistości z syntetycznym sposobem postrzegania, wszystko to zespolone jest rytmami zapisów, urwanych linii, plam, rys, przetarć. W ten sposób artysta buduje indywidualny alfabet wyrazu formalno – kontekstualnego, a także – równoległy – „słownik” temporalny, będący ex definitione rodzajem aluzyjnego kodu. Mamy wrażenie, że odbywa się rodzaj spektaklu, szczelną tkankę śladów dotyku kolejnych warstw gestu związują ściegi oderwanych linii. Wektory ich przebiegu są mijaniem i trwaniem równocześnie, jakby echem ciszy.